به موعود

ای روی تو بهار دل برگریز من

ای یاد تو مهار دل پرگُریز من

شبهای بیدلی به درازا کشیده است

ای بی تو مردمان جهان در ستیز من

آری چگونه پای نهد در شبی چنین

دردانه قایقت به دل موج خیز من

نام دوباره ی دل من سرزمین نیل

باشی اگر به قحطی شبها عزیز من

از دامن تو قطره به خورشید می رود

ای بی تو ابرهای جهان اشکریز من

دو رباعی به سرگردانان

باید به رباعی و غزل برگردید

شرمنده به دامان ازل برگردید

هرچند که از هیبت شک حیرانید

باید به یقین محتمل برگردید

تب نیست، ترانه نیست، خون نیست، کف است

طومار حساب هایتان روی رف است

سرسبزی کوچه های شک را دیدیم

آبادی احتمالتان پر علف است